Press
REVIEWS THE COLONY
Musicmaker, Jan 2017
‘The Colony is een zeer volwassen en gedurfd schijfje, met liedjes die vol overtuiging en zelfvertrouwen op plaat zijn gezet.[…] Het resultaat is verbluffend.’ 4*
Festivalinfo, Feb 2017
‘Wat de Rotterdamse op haar album The Colony laat horen grenst aan het briljante. […] The Colony is werkelijk een prachtig werkstuk van een zangeres die het verdient gehoord te worden. Slechte songs staan er niet op dit onderhoudende album. Het duistere psychedelische randje maakt het daarnaast extra interessant. Alles is doordacht en vanzelfsprekend is de productie geweldig. Veel beter vind je ze momenteel niet in Nederland.’ 4.5/5
Read more
In de ban van, Dec 2016
‘Deze fameuze producer (Kramer) heeft zich nu ontfermd over de Nederlandse Tamara Woestenburg en heeft daarmee één van de essentiële platen van 2016 geproduceerd.’ 5/5, plaat van het jaar 2016
Read more
Popunie, Jan 2017
‘Het album is fascinerend mooi. In iedere noot is de elektriciteit tussen deze twee giganten voelbaar. The Colony is niet te vangen in een stijlterm; moeiteloos wordt geschakeld tussen psychedelica, folk, Americana, No wave en chanson.’
[…]
‘Dit album behoort tot the finest hours van wat muziek ons kan bieden.’
Read more
Paperblog, Jan 2017
‘Her full-length The Colony, produced by Kramer (Low, Sufjan Stevens), finds her exploring kaleidoscopic psychedelic pop in Pink-Eyed Soul, with double-tracked vocals and old school organ, Laurel Canyon folk in Take Me, triphop while riding on the NYC Subway and taking a swipe at the end of the American Dream in Declaration Of Dependence – it’s doubtful that the Donald will give a fuck about a Dutch artist singing a protest song, but hey, at least she tried.’
Read more
De Krenten uit de Pop, Jan 2017
‘Tamara Woestenburg heeft een plaat gemaakt die in geen enkel hokje past. Een aantal tracks op de plaat schuift op richting stekelige gitaarpop, maar The Colony biedt ook ruimte aan invloeden uit de pastorale 70s folk of aan popsongs die flink durven te experimenteren met elektronica, om twee uitersten te noemen.
[…]
Wel jammer dat ik The Colony pas deze week een kans gaf, want een plek in het jaarlijstje zou echt niet zo gek zijn voor deze bijzondere plaat van eigen bodem, waarop we zeker trots mogen zijn.’
Read more
Subjectivisten, Nov 2016
‘Nu beschikt Woestenburg al over een uniek nachtelijk stemgeluid, maar Kramer weet haar naar grotere hoogtes te brengen. Ze presenteert hier 10 goudeerlijke in het Engels gezongen liedjes, die best confronterend kunnen zijn, maar ook ontzettend mooi. Het omvat een bijzondere mix van droompop, pop noire, singer-songwritermuziek, trip hop en avant-garde. Woestenburg brengt op totaal eigen wijze haar emotioneel geladen muziek aan de man. Ik kan vele namen noemen of superlatieven de revue laten passeren, maar zelf luisteren is wellicht het beste devies.’
Read more
Rudolfs Music, Nov 2016
‘Nummers die variëren van pop tot elektronica en folk. Verhalend over het leven en opgedane ervaringen, maar ook ruimte latend voor de fantasie van de luisteraar. Immers de kracht en de waarheid van een liedje is wat de luisteraar er in hoort. En met deze waarheid en de liefde voor de muziek heeft Tamara Woestenburg een indrukwekkend album gemaakt.’
Read more
Altcountryforum, Dec 2016
‘Tamara beschikt over het talent muziek te overladen met verhalen uit het leven gegrepen, die bij de luisteraar genoeg ruimte laat voor de eigen fantasie. Ze maakt indruk met haar stemgeluid, waarin kracht en veel gevoel schuilt. Het geluid van het volwaardige debuut staat als een huis. Mysterieus en spannend met een onbestemde sfeer. […] Eigengereid en van ongekende pracht. Variërend van folk en avant-garde tot electronica en droompop. Muziek als emotionele uitlaatklep.’
Read more
Lpvinyl, Jan 2017
‘Gelukkig is de plaat die ze zelf zou willen horen nu voor iedereen beschikbaar, een volwaardige debuutplaat, zeer de moeite waard en ook na een aantal draaibeurten nog intrigerend genoeg om er voorlopig niet klaar mee te zijn.
Ik zet hem nog maar eens op.’
Read more
Rootstime.be, Dec 2016
‘Enkele tracks zijn ook heel intiem en akoestisch gebracht zoals “Take Me” en “Nocturne”, terwijl nummers als “To Say Farewell To A Stranger”, “NYC Subway” en “Top Of The World” eveneens vrij sober blijven qua instrumentatie, waardoor ze beter beklijven en worden herleid tot de essentie van wat goede muziek moet zijn.’
Read more
White Room Reviews, Nov 2016
‘De kunst van het creatieve in de ultieme zoektocht naar rust.’
Read more
Gezien-Gehoord, Nov 2016
‘Op dit album laat Tamara zich van vele kanten horen. Heartache In The Making en To Say Farewell To A Stranger zijn typische singer/songwriter songs die je bij een optreden in stilte doen meedeinen. Pink-Eyed Soul is door de elektrische gitaar begeleiding een – voor dit album – ruig nummer en een schril contrast met het daarop volgende Take Me waar een LP kraakje doorheen loopt. Een heerlijk en goed uitgewerkt luisterliedje is het breekbare Nocturne waarin haar stem pas goed tot zijn recht komt.’
Read more
Noisey, Tamara Woestenburg brengt een donkere ode aan Leonard Cohen met in de hoofdrol Harry Merry, over The Devil & The Roundabout, Nov 2016
‘Het is niet duidelijk of het Tamara zelf is die [de duivel] heeft ontmoet, maar het liedje is in elk geval ijzersterk en mooi in al zijn tragiek, en ze ontpopt zich ermee als de Rotterdamse equivalent van Nick Cave.’
Read more
Noisey, Tamara Woestenburgs nieuwe video ‘Pink Eyed Soul’ toont de schaduwkant van de soul, May 2016
‘Tamara Woestenburg heeft het allemaal wel in de vingers. De Rotterdamse songwriter/muzikant is Kate Bush-barok, Laurie Anderson-avantgardistisch en PJ Harvey-urgent.
[…]
Kramer was al zodanig fan van Woestenburgs geraffineerde liedjeskunsten dat zelf naar Nederland vliegen meer dan de moeite waard was. Het resultaat is het debuut The Colony, waarop schimmige folk, elektronica en neo-klassieke pop feilloos in elkaar overlopen.’
Read more
Noisey, Het Geluid van Rotterdam
‘Onlangs nam ze met muzikant/producer Kramer (Butthole Surfers, Low, Daniel Johnston) haar debuutalbum op. Deze spookachtige omnichord-song Declaration of Dependence is alvast bijzonder fraai.’ New song from upcoming album The Colony (to be released in 2016).
Read more
REVIEWS EP (2012)
Tom Robinson (BBC6), BBC Introducing, March/September 2013:
‘Breathtakingly poised, daringly slow, beautifully sung, achingly emotional’
‘This could be Rotterdam or anywhere, Liverpool or Rome…but no actually it’s just Rotterdam and Dutch freak-pop songstress Tamara Woestenburg. Tamara professes a love for Radiohead and PJ Harvey alongside more accessible songwriters like Jeff Buckley and Nick Drake, a fact that’s demonstrated in How I Miss You. An age of sentiment retold through minimal instrumentation and Tamara’s haunting and dynamic vocals. There’s an ambience throughout that allow the song to flow smoothly without pausing for breath.’
Live XS June 2012:
‘De laatste drie songs zijn pure klasse: Fiona Apple zou jaloers zijn op een nummer als The Wasteland, Vienna Teng zou goedkeurend knikken bij het horen van Sundial en het a capella gezongen I cried so much I’m thirsty laat nog een keer perfect enerzijds de breekbaarheid en aan de andere kant ook de boosheid op deze EP horen.’
Read more
Platomania March 2012:
‘Tamara Woestenburg, winnares Grote Prijs van Zuid-Holland 2010, blijkt ook op EP een begenadigd en eigenzinnig songwriter te zijn. Een zangeres die moeiteloos schakelt tussen (soul)jazz, experimentele rock, klassiek, gospel, en haar authentieke stemgeluid verheft tot een eigen muziekgenre.’
Read more
Musicfrom.nl
‘(…) zo intens gezongen en mooi ingespeeld, dat het onder je huis kruipt en de melancholie doet regeren.’
3voor12.nl March 2012
‘Een schijf vol adembenemende muzikale juwelen. […] De muzikanten omlijsten haar soul, zodat haar stem en de emoties waarvan de nummers op goddelijke wijze zijn doordrenkt aankomen. Of ze nu fluisterend, schreeuwend, hoog of laag zingt, teder of venijnig; haar stem mikt op het hart, en zes van de zeven keer is het raak. Tamara Woestenburg zou best in het rijtje Adele, Amy Winehouse, Ella Fitzgerald kunnen gedijen.’
Read more
Popunie May 2012
‘Deze positieve sfeer blijft verder stralen in het experimentele Radiohead-achtige ‘Sundial’. Hier is de muziek opbouwend en expressief aanwezig terwijl afsluiter ‘I Cried So Much I’m Thirsty’ nog maar eens de diversiteit aantoont van La Woestenburg. ‘Music doesn’t move me no more’ zingt ze, terwijl de kracht van haar stem Jeff Buckley en Sam Brown doen weerklinken.’
Read more
INTERVIEWS
Interview I am expat
‘Music opened up a fascinating world for Tamara. In her songs, her love for David Bowie, Soundgarden, The Cure, Joy Division, PJ Harvey, among others, comes across strongly. I personally got blown away by her performance of Jeff Buckley’s “Mojo Pin.”‘
Read more
Interview Mark Ritsema over The Colony, Popunie
‘In The Colony klinkt New York door. De verwondering en observaties, de herkenning en de vervreemding van een Rotterdamse artiest in het Amerikaanse metropool. Zo is het elektronische, met samples omlijste NYC Subway een ode aan de muziek die de piepende, knarsende en zingende New Yorkse metro maakt. Het zalvende Nocturne (‘Is it possible to dream in a city that never sleeps?’) lijkt een nachtelijke wandeling op Broadway te verbeelden, verdoofd door de vele indrukken.’
Read more
Interview Codarts magazine
‘When I was thirteen, fourteen, my father’s guitar began looking very interesting to me.’
Read more
Interview Speaker Magazine
‘Toekomstmuziek van de winnaars van de grote prijs van Zuid-Holland.’
